سطح سرمی مس و روی در مبتلایان به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس بیماری نادر خودایمنی است که با پدیدآمدن تاول داخل اپیدرمی که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می کند، تظاهر می کند. مس و روی از عناصر کمیاب ضروری در بدن هستند که با داشتن خواص آنتی اکسیدانی در التیام زخم ها نقش مؤثری دارند. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی روی و مس در مبتلایان به پمفیگوس جدید تشخیص داده شده، بود. روش اجرا: در این مطالعه از 50 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس جدید مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال های 1391 و 1392، پس از اخذ رضایت نامه ی آگاهانه، نمونه گیری خون به عمل آمد. سطح سرمی مس و روی با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. علاوه بر آن سن، جنس، شاخص توده ی بدن، استعمال دخانیات و ابتلا به بیماری های مزمن مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: هجده درصد (9 نفر) از بیماران کمبود مس و 50% (25 نفر) کمبود روی داشتند. ارتباط معنی داری بین سطح مس و روی با سیگارکشیدن، ابتلا به بیماری مزمن، سن و شاخص توده ی بدن وجود نداشت (05/0p). تفاوت معنی داری بین اندازه ی سطح سرمی مس زنان و مردان با مقدار طبیعی آن به دست نیامد (05/0p). متوسط سطح روی زنان اختلاف معنی داری با مقدار طبیعی آن نشان نداد (05/0p)، ولی میانگین سطح سرمی روی مردان با مقدار طبیعی آن تفاوت آماری معنی داری داشت (05/0p). نتیجه گیری: در این مطالعه مقادیر سرمی عناصر کمیاب مس و روی اختلافی با مقادیر طبیعی جامعه نداشت. از آن جایی که کاهش مس و روی منجر به افزایش اکسیدان ها در بیمارهای خودایمن و تشدید بیماری می گردد. پیشنهاد می شود با انجام یک مطالعه ی مورد ـ شاهدی با حجم نمونه ی مناسب ارتباط این عناصر با شدت بیماری مورد ارزیابی قرار گیرد.